หลอนสุด ผีสิงคโปร์ ตึกเช่าบริเวณพระราม 2

หลอนสุด! วงจรปิดเชิญชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรสถานที่ทำงานจนถึงวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชักชวนขนหัวลุก บันทึกภาพของสถานะการณ์แปลก “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานสำนักงาน จนจะต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ตอนวันที่ 4 กันยายน นักข่าวกล่าวว่า บนโลกออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก

สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกพนักงานที่ทำงานหนัก จนถึงทำเอาต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังกล่าวข้างต้นได้เล่าว่า

“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเหตุการณ์แปลกที่หาคำชี้แจงไม่ได้ ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนด้านในออฟฟิศแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพเหล่านี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่ติดตั้งเอาไว้ภายในสำนักงานของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในบริเวณถนนหนทาง เอเยอร์ ราจาห์ เครสเชนต์

(Ayer Rajah Crescent) ของประเทศสิงคโปร์ ขณะที่เหลือบุคลากรที่เป็นเพศชายคนหนึ่ง นั่งจัดการงานอยู่ด้านในออฟฟิศที่นี้เพียงลำพังในเวลาราวๆ 23.57 น. เวลาที่สหายร่วมงานของเขา กลับไปอยู่บ้านกันไปหมดแล้ว

รูปภาพที่เอามาจากกล้องวงจรปิด เปิดเผยให้เห็นในตอนที่ บุคลากรชายคนนี้ เงยมองดู หลังจากที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลัง แต่ว่าเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่เจอเรื่องผิดปกติใดๆก็ตามจึงกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ว่าต่อจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็กำเนิดเสียงดังสนั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ข้างๆทางด้านขวามือ และหลอดไฟฟ้าในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้จึงลุกเดินไปดู ก่อนจะก้มตัวเก็บของอะไรบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ตกบนพื้น

อีกไม่กี่อึดใจถัดมา สถานการณ์ก็เลวร้ายลง เมื่อประตูของห้องดังที่กล่าวถึงมาแล้วกำเนิดปิดเอง แล้วก็หลอดไฟก็ดับลงเอง ระหว่างที่เก้าอี้ในออฟฟิศตัวหนึ่งที่อยู่ด้านนอกห้อง ก็ขยับเคลื่อนเอง จนกระทั่งบุคลากรคนนี้ จำต้องวิ่งหนีออกมาจากสถานที่ทำงานด้วยความตกใจ

เรื่องชวนขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง ด้วยเหตุว่ากล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพขณะที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น กลับมาเปิดสว่างเองอีกที และประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปัญหาสีดำ” ปรากฏตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนประตู

ปัจจุบัน มีการไต่สวนจากตำรวจประเทศสิงคโปร์ ซึ่งพบข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีพนักงานคนอื่นๆอยู่ในสำนักงานที่นี้อีกแล้ว เว้นแต่บุคลากรชายคนนี้ แล้วก็ทางตำรวจก็รับรองว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็แล้วแต่ จนกระทั่งปัจจุบันนี้ ทั้งคนในสถานที่ทำงานที่นี้ แล้วก็ตำรวจก็ยังหาคำชี้แจงไม่ได้ว่า ร่างปัญหาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนใด รวมทั้งใช่มนุษย์หรือเปล่า?

เรื่อง สยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 ตรอกนี้จะเป็นซอกซอยใหญ่ใกล้กับถนนหนทางเลยนะ ที่อยู่อาศัยแถวนี้เป็นห้องแถวแทบทั้งสิ้น บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น แตกต่างกันไปคะ ครอบครัวของเพื่อนฝูงพวกเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองคะ เขาจำต้องย้ายออกจากบ้านเช่าข้างหลังเก่าด้วยเหตุว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน บิดาของเพื่อนพ้องพวกเราตกลงใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่อาคารนี้ขา
เพราะมีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าเช่าจะได้ถูกลง สมมติว่าเพื่อนพ้องพวกเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ บิดาก็พาแม่และก็พิมพ์เขามาดูที่ตึก โดยด้านล่างอาของพิมพ์เป็นร้านเกมคอมฯ ค่ะ พอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นโล่งเตียนๆไม่มีห้อง ไม่รก

เพียงพอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ถัดไปเป็นชั้น 3 ขา มี 2 ห้อง คือห้องที่ชิดกับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆคะ ทั้งยังยันต์ไทย จีน และก็ห้องตรงกันข้ามที่ติดกับบันไดทางเท้าขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะด้วยเหตุว่าขนากห้องเล็กกว่าห้องตรงกันข้ามมากมาย ) แม่พิมพ์มองเห็นห้องเล็กก็เลยบอกว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน

เล็กๆดี เรื่องน่าขนลุก เหมาะกับนอนผู้เดียว อาของพิมพ์ก็บอกขึ้นมาว่ามิได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็เอะใจว่าเพราะเหตุใดถึงนอนมิได้ แต่ว่าอาก็มิได้กล่าวอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อและก็รวมทั้งคุณแม่นอนห้องด้านบนชั้น 4 ค่ะ ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับบิดาว่ามันแปลกๆนะ เพราะเหตุใดห้องนั้นถึงนอนไม่ได้ ครูบาอาจารย์ก็กล่าวว่าอาจไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย

เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ขา พิมพ์เล่าว่าธรรมดาไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก เวลานี้เวลาราว 3 ทุ่มค่ะ พิมพ์อาบน้ำเตรียมตัวนอนแล้วเนื่องจากว่าเมื่อยล้ากับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนไปค่ะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูเสมือนพยายามจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็สะดุ้งตื่นคะหยิบโทสับมาดูเป็นเวลาเกือบๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์บอกว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แต่ไม่ได้บอกอะไรออกไปด้วยเหตุว่ามีความรู้สึกว่าอา หรือแม่น่าจะมาเช็คว่าหลับไปรึยัง ยามเช้ามาพิมพ์ก็ถามคำถามว่าเมื่อคืนคนใดไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนภายในบ้านคือไม่มีค่ะ
อาเข้านอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งงค่ะเพราะว่าเชื่อมั่นมากว่าไม่ได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมขา คราวนี้หนักขึ้นเนื่องจากว่าเหมือนบากบั่นดันประตู มีเสียงเสมือนมีอะไรกระแทกประตู เสมือนต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวคะ ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟดู ได้แต่ว่านอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์อย่างงี้เรื่อยจนถึงบางครั้งพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนนี้แทบมิได้นอนเลย
หลังจากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มไม่สบายใจที่จะอยู่ตรงนี้ขา ประกอบกับว่าผู้ครอบครองตึกเขาอยากได้อาคารคืน เป็นตอนแรกที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะเหตุว่าจะให้ลูกชายอยู่ แม้กระนั้นเนื่องจากเกิดเหตุไม่ค่อยบวกกับผู้ใดกันมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาจึงตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยทุกข์ยากลำบากคะเนื่องจากว่าของน้อย แม้กระนั้นอาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าคืนนั้นที่บิดาลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูบาอาจารย์ก็บอกว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาพบกับตัว ทีแรกๆครูมีความเชื่อแบบกึ่งคะว่าผีมีจริงหรือไม่มีจริง บิดาพูดว่าวันนั้นกลับไปอยู่ที่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหอพักงอยู่ต่อจากบันได้เลยจ้า อาจารย์เหนเงาหญิงผิวสีดำ ดำมากๆผมยาวปิดหน้า

เรื่องสยดสยองอาคารเช่าบริเวณพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่คะ พ่อของพิมพ์ถูกใจสะสมพระ) ครูบาอาจารย์ก็ตกใจนะคะแม้กระนั้นก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านผู้หญิงคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) พวกเราได้ฟังเรื่องนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยนะ เราเคยไปดำเนินงานกรุ๊ปบ้านพิมพ์ขณะที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่ตึกนั้น แต่ว่าไปช่วงเวลากลางวันแล้วอยู่เพียงแค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยคะ เราคิดว่าที่ครูเหนเพศหญิงคนนั้นบางครั้งก็อาจจะด้วยเนื่องจากว่าครูบาอาจารย์มีเซ้นถึงได้เจอกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเหมือนที่ผู้อื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยจ๊ะ อยู่เพียงแค่ชั้น 1 รวมทั้งขึ้นมานอนชั้น 2 แค่นั้นจริงๆอาจเพราะอารู้ประวัติความเป็นมาที่นี่เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้พวกเราฟังก็มีเท่านี้ขา พิมพ์การันตีว่าเปนความจริงที่เจอเองกับตัว บกพร่องอะไรจำต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่านี้ให้แม่ฟังขา แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจกลัวว่าลูกสาวจะเจออะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญขา หลังจากนั้นพิมพ์ก็หลับมิได้สบายขึ้น แม้กระนั้นเสียงแคะประตูกับเสียงราวกับคนชนประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดทั้งวันทั้งคืน มั่งคั่งแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งค่ะ เพราะเหตุว่าร้านเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนเพียงแค่นั้น
นึคือว่าดึกสุดๆแล้ว ธรรมดาหากลูกค้าไม่ได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านค้าแล้วคะ อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะคุณลุง ดึกสุดก็ไม่เกิดเที่ยงคืน คุณลุงตาฟาดรึประกาศ คุณลุงแกก็แย้งค่ะ จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้านค้า ภายในมีผู้หญิงผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็ไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เนื่องจากแฟนอามีความผิดปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กลุ้มอกกลุ้มใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบขาไม่ยินยอมเล่าอะไรให้ฟัง ครูบาอาจารย์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ต่อมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงขา พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยด้วยเหตุว่าห้องของเทอกว้างเวิ้ง ตอนหัวค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูทีวี แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยค่ะ ทำกับข้าว อากับแฟนจะอยู่ด้านล่างดูร้านค้าเกม ส่วนอาจารย์ปฏิบัติงานกลับดึกค่ะ ระหว่างที่พิมพ์ดูทีวีอยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีลักษณะอาการแปลกๆคะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องข่มขู่ พิมพ์เหนก็งงมากว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์ก็เลยเรียกแมวให้กลับมานั่งข้างๆค่ะ
แม้กระนั้นมันไม่ยอมมายังอาจร้องขู่แล้วทำท่าทางราวกับกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วกล่าวว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะอะไร ด้วยเหตุว่าข้างนอกก็ไม่มีใครเลยจ๊ะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีแค่พิมพ์กับแมว ในเวลานั้นเองพิมพ์ก็มิได้คิดอะไรค่ะเพราะเหตุว่าคิดว่าลูกแมวอาจจะยังไม่คุ้นรึป่าวร้อง แต่ก็ไม่ใช่ครั้งเดียวค่ะที่แมวแสดงอาการแบบงี้ บางทีแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงเหมือนกับว่ามีใครไล่มัน ทั้งที่ก็ไม่คนใดกันคะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางทีพิมพ์จำต้องเปิดไฟอีกทั้งชั้นเพื่อลดความน่าสยองขา
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เหมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แต่โชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแต่เอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปนับเป็นเวลาหลายวันเลยจ๊ะ พิมพ์บอกว่าแน่ใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งหมด แต่ว่าถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่สามารถที่จะชี้แจงประเด็นนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงขา
เรื่องราวก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยๆจนถึงพิมพ์ชินอีกทั้งเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนภายในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งความเป็นจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนขา ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ก็จะบอกว่าร้านค้าจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่ที่บ้านคะ อาพิมพ์เปิดร้านที่อาคารนั้นมาตรงเวลา 7 ปีค่อนข้างจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นส่วนใหญ่เปนขาประจำค่ะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อของหวานข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามคำถามว่าเปนอย่างไรอยู่ได้ไหม
ปกติดีไหม พิมพ์ก็งวยงงแม้กระนั้นก็ตอบไปว่าขา อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายสินค้าก็บอกก็ดีแล้วๆมึงก็บอกว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังแกพิมพ์ได้หรอก เพราะเหตุว่าร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนคะ บางคราวที่ไปจับจ่ายซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้าแกชูของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นสตรีตัวเล็กนะคะแม้กระนั้นเทอมีความเอื้อเฟื้อกับทุกคนมากมาย ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย